กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ....มีพระเจ้าซึ่งเป็นผู้สร้างคนเราขึ้นมา พระเจ้าสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้น พระเจ้าสร้างโลกในตอนแรก
และ พระเจ้าสร้างคนขึ้นมาสองคนคือ ...
อาดัม กับอีฟ(หรืออีวา)
            เมื่อทั้งสองคนโดนลงโทษจากการที่ไปกินผลไม้แห่งความรู้ตามการเชิญชวนของงูในคราบปีศาจ...ทั้งสองจึงโดนลงโทษ...ได้อยู่บนโลกทั้งสอง เมื่อไปที่โลกในตอนแรก ทั้งสองด้วยความสำนึกจึงทำตัวดีมาตลอด...แต่เมื่อพระเจ้าได้สร้างสิ่งต่างๆมากมาย ทำให้ทั้งสองคนหลงลืมพระเจ้าและกำเนิดลูก
            เมื่ออยู่ไปเรื่อยๆโลกก้อมีจำนวนมากขึ้นทุกคนรักกันมั่วไปหมด เมื่อเห็นดังนั้นพระเจ้าจึงคิดจะห้ามปรามทั้งหมดที่รักกันโดยไม่จริงใจ ท่านจึงส่งสิ่งหนึ่งไปเตือนผู้คนบนโลก....และสิ่งนั้นคือหอยหลางหลายสี ทั้งหมดแปลกใจกับสิ่งมีชีวิตนี้มากจึงไปถามพระเจ้า
           
            “พระเจ้าส่งนี้มาทำไมครับ\"เมื่อตัวแทนมนุษย์ยื่นหอยสีขาว สีชมพู สีแดง สีฟ้า ให้พระเจ้าดูพระเจ้ายิ้มๆแล้วบอกกับมนุษย์ทั้งหมดว่า
            “เจ้ารู้มั้ยว่า หอยที่เจ้าเห็นนี้มันแยกออกจากกันได้\"เมื่อพระเจ้าว่าอย่างนั้น คนที่จับหอยอยู่ก้อเลยแยกเปลือกออกพระเจ้าเลยว่าต่อว่า
            “เจ้าลองแยกออกให้หมดเลยนะ” แล้วเค้าก็แยกเปลือหอยออกหมดพระเจ้าก้อเลยว่าต่อ
           
            “เจ้าลองเอาเปลือกหอยนั้นประกบสลับกันดู” แล้วคนนั้นก้อเอาเปลือกหอย สีชมพู มาประกบกับสีแดงเค้าร้องออกมาว่า
           
            “พระเจ้าทำไม มันถึงประกบกันไม่สนิทล่ะ \"พระเจ้าเลยบอกว่า”ที่ข้ากำเนิดหอยให้เจ้า เพื่อให้เจ้ารู้ว่า เนื้อคู่ คือหอยที่เจ้าถืออยู่ มันจะเปรียบเสมือนเนื้อคู่\"
     
       
คนเราน่ะ...
             
             
แต่ล่ะคนเหมือนเปลือกหอย แต่เปลือกหอยก็เป็นเพียงเปลือกหอยด้านเดียวเท่านั้น แต่ล่ะคนออกตามหาเปลือกหอยที่อีกอันตลอดเวลา ที่แต่ล่ะคนรักกันและเลิกกันไป เพราะเปลือกหอยของเค้าทั้งสองคนไม่สามารถประกบกันจนสนิทได้ ไม่ว่าจะพยายามซักเท่าไหร่ก็ตาม
เราถึงมีรัก และ มีเลิก
           
         
แต่.....
         
            เมื่อเราเจอคนที่เรารักจริงๆ เปลือกหอยของทั้งสองประกบเข้าหากันสนิท...
นั่นหล่ะเนื้อคู่
           
            เนื้อคู่ที่กำเนิดออกมายังไงก้อต้องได้เจอกันถึงแม้ว่ามันจะแตกแยกเพียงไร
           
            คนที่เป็นเนื้อคู่นั้นหล่ะคือคนที่จะรักกันจริงถึงแม่ว่าจะทะเลาะกัน ไม่เข้าใจกัน...
           
            แต่ถ้าเป็นเนื้อคู่แล้วมันก้อจะประกบกันได้สนิทรักกันได้
           
            ถึงแม้ว่าจะยากเย็นขนาดไหนมันเหมือนเปลือกหอยถึงแม้ว่าจะแยกกันแต่ถ้ามันเป็นคู่กับจริงๆถึงจะอยู่ไกลกันขนาดไหนถ้าได้เจอกันมันก้อจะประกบกันสนิท
           
            และสิ่งที่ตัดสินว่า นั่นคือเนื้อคู่หรือไม่ พระเจ้าท่านได้บอกว่า...
           
           
“เวลา...เจ้าจงให้เวลาเป็นเครื่องพิสูตรจิตใจ อาจมีอุประสักแต่ถ้าทั้งสองคนคือเนื้อคู่กันแล้ว....เค้าทั้งสองจะฟันผ่ามันจนกระทั่งถึงประสบความสำเร็จในชีวิต”
           
            แต่ถ้าไม่ใช่ถึงแม้ว่ามันจะเหมือนกันเพียงไรเปลือกหอยทั้งสองอันก้อไม่สามารถประกบกันจนสนิทได้ถึงแม้ว่าจะพยายามขนาดไหนก้อเถอะ
            หากที่เล่าให้ฟังนี้ มิใช่ต้องการให้คนเราขอคนที่รัก หรืคนที่เป็นเนื้อคุ่ตลอดไป
            แต่หากกลับเป็นสิ่งเตือนใจหลายๆคนที่กระทำผิดในเรื่องการรักใครหลายใจ รักแล้วต้องอกหัก รักข้างเดียวและรักอื่นๆ ให้มีกำลังใจเพียงเท่านั้น
           
บทสรุปของความรักที่พระเจ้าให้  นั่นคือ การปลอบใจ ให้กำลังใจ เพียงเท่านั้น อย่าให้พระเจ้านำทางชีวิตท่าน แต่ใช้วิธีการนำทางนั้นเลือกทางของท่านเอง
__________________________________________________________________________________________--
เราคิดว่าเคยได้ยินเรื่องพวกนี้น่ะค่ะ ....เลยแต่งขึ้นมา(มีคำผิดเยอะมากๆเลย ยังไงก็ช่วยบอกและขอโทษด้วยจริงๆนะคะ)
หากไปมันไปเกี่ยวกับพระเจ้ามากเกินไปต้องขอโทษด้วย..เพราะเราก็มีขี้โมบ้าง...อิอิ
แต่เรื่องอาดัมกับอีฟ เป็นเรื่องที่เราฟังมาจิงๆ...ถ้าสนใจก็โพสบอกได้ค่ะ
เพราะที่เราเขียนนี้ เราขอเอาตรงๆเรื่องเนื้อคู่เลย เลยไม่ได้เล่าเรื่องของอีฟกับอาดัมมากนัก...ถ้าสนใจก็บอกได้นะคะ เราจะเอามาเล่าให้ฟังค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น